„Scenario iz snova“ (Dream Scenario) je satirična nadrealna drama, kao i prvi američki film norveškog reditelja Kristofera Borglija (Kristoffer Borgli) koji potpisuje režiju, scenario i montažu. Film je premijerno prikazan na Filmskom festivalu u Torontu, 2023. godine, a činjenica da je nastao u produkciji renomiranog studija A24, te pod producentskim nadzorom Arija Astera (Ari Aster) i Larsa Knudsena (Lars Knudsen), sugeriše da se obraća specifičnoj, pažljivo profilisanoj publici. Odluka da Nikolas Kejdž (Nicolas Cage) tumači glavnog junaka dodatno pojačava interesovanje gledalaca koji su željni iščašenog humora.

Protagonista, Pol Metjuz, je isfrustrirani, srednjovječni profesor evolutivne biologije, čiji se život iznenada i neobjašnjivo preokreće kada počne da se pojavljuje u snovima potpuno nepoznatih ljudi širom svijeta. Iako mu slava u početku imponuje, jer popunjava prazninu izazvanu profesionalnim i ličnim nezadovoljstvom, kako percepcija javnosti počinje naglo da se mijenja, tako i on pada sve dublje niz zečju rupu. Granica između sna i jave postaje zamagljena, njegov brak se raspada, a Pol, poput mnogih u savremenoj eri tzv. kensl (cancel) kulture, postaje žrtva sistema koji slavi pojedinca samo da bi ga ubrzo odbacio.

Autorski pečat Borglija poznat nam je već od njegovog debitantskog ostvarenja „Muka mi je od sebe“ (Sick of Myself), gdje je pokazao interesovanje za način funkcionisanja savremenog društva, kroz komercijalzaciju svakodnevice i opsesiju pažnjom. Reditelj ovdje pokazuje da umije sprovesti narativ u nepredividivom, duhovitom i uznemirujućem smjeru, što ga učvršćuje kao jednog od specifičnijih glasova evropskog filma. Kada se Borgli u daljem radu odluči za nadrealni okvir sa uporištem u nesvjesnom i snijevanom, mogućnosti su gotovo neograničene, sve je otvoreno za interpretaciju, svaka simbolika dozvoljena. Scene snova su zato vizuelno upečatljive, nestabilni pejzaži, neobične perspektive i simbolične pojave koje uz istančanu kompoziciju kadrova, promišljene uglove kamere i montažni ritam formiraju začudnost i nelagodu jednog tipičnog sna. Upravo zbog te širine, „Scenario iz snova“ je razgranat i zabavan, neočekivanog razvoja događaja, ali u trećem činu - gde bi trebalo da poentira i kulminira - počinje da gubi fokus, što ostavlja utisak praznine i tematske rasijanosti.

Tokom epiloga postaje jasno da su sporni snovi o Polu prestali, a njegovo iskustvo dovelo  do otkrića zajedničke podsvijesti, što dalje podstiče na ideju da se snovi uz pomoć tehnologije koriste kao reklamni prostor. Pol odlazi u Francusku na tureju povodom promocije svoje nove knjige, međutim tamo ga dočekuje novo poniženje: knjiga je bez njegovog znanja preimenovana u Ja sam tvoja noćna mora, što je loša i površna interpretacija originala. Deluje kao da u završnici film gubi snagu vlastite ideje, pa umjesto emotivnog ili tematskog vrhunca ulazi u sferu racionalizacije.

Postati simbol nečega što nikada niste htjeli, izgubiti kontrolu nad sopstvenim identitetom, preispitivati granice između unutrašnje autentičnosti i društvene percepcije, sve su to tematski okviri koje Borgli prema zanatskim postulatima dobro prenosi. Uprkos bogatstvu ideja i motiva, kao i vizuelnoj poetici, film uskraćuje emotivni odušak i umjesto katarze ostajemo zaglavljeni u osjećaju nelagodnosti. Možda je to njegova najiskrenija pouka, shvatanje da i mi poput Pola Metjuza idemo kroz život kao kroz lucidan san kojim vjerujemo da upravljamo, dok nas u stvarnosti nešto drugo vodi.